kiedy nad betonowym lasem
latarni wieżowcow
wschodzi krwawe słońce

asfalt mieni się
od okruchow szła

jak mleczna droga
o sztucznym odcieniu

galaktyka gwiazd
zielonych po lechu
brązowych po żywcu
białych po czystej
niebieskich po wodzie

każda drobina szkła
smakowała inaczej

zielone zimne
białe gorące

potem wszystko zostanie zmiecione