No bo jakże inaczej nazwać blog w tym wielkim gmachu TXT jak nie swoistym rodzajem prowadzonego zapisku o stanie ducha i jego harcie lub rozhartowaniu?

Szuflady otwieram co jakiś czas, tam kartek zapisanych literkami stosy całe. Otwieram szafkę w niej pudła, w nich dyskietki – stare dzieje – i też tylko rzucam okiem, jakbym nie miał odwagi zajrzeć do środka.
Wiem tylko, że kiedyś sporo pisałem nie to co teraz. Wtedy byłem na fali, jak się to mówi; dziś walczę z prądem, a wiadomo, ten choć niewidoczny kopie i nawet zabić potrafi…

Spoglądam na telefon, od dawna już milczy. Zaglądam, bardziej z przyzwyczajenia, siły nawyku do poczty e-mail i … przecież wiem, że nikt nie pisze skoro ja przestałem, to po jakimś czasie inni uznali, że dłużej pytać nie warto.

Ktoś z nielicznie ostałych się znajomych niedawno wspomniał niby od niechcenia: – wiesz kiedyś miałeś jaja, pisałeś jak należy, szedłeś tam gdzie innym się marzyć nie śniło nawet. Powiedz co, kto cię tak naprawdę złamał?
Nie wiem – odpowiedziałem. Skłamałem.

Ktoś, jakby po złości, albo chcąc mnie zmotywować, przesyła mi link z tym starym jak świat tekstem, o którym już dawno zapomniałem, albo też pamiętać już nie chcę.
Gdzie jestem dziś?
Ale klikam i czytam.
Czy to ja?
No tak, widocznie kiedyś miałem …

Koniecznym i jak najbardziej uczciwym staje się pilna potrzeba wyjaśnienia wszystkich tych działań, bez względu na poprawność polityczną czy jej brak. Wyjawienie wszystkich powiązań biznesu ze światem polityki, polityki z biznesem i grupami przestępczymi. Ujawnienie udziału w tym przestępczym procederze służb specjalnych i członków obcego wywiadu.

2009 marekpl
Notka opublikowana na zasadach Public Domain.